Ξεκίνησα ως γραφίστας – ή μάλλον, αυτό έλεγε το πτυχίο μου: “Τεχνικός Γραφίστας Ηλεκτρονικής Σχεδίασης Εντύπου” από τη σχολή ΔΕΛΤΑ. Αλλά να σας πω κάτι; Ποτέ δεν μου άρεσε η λέξη “γραφίστας.” Κάτι πάνω της μου φαινόταν… κάπως. Δεν ξέρω αν έφταιγε που θύμιζε περισσότερο τεχνικό επάγγελμα παρά δημιουργικό. Το designer, από την άλλη, είχε μια πιο “ευρωπαϊκή” αύρα, μια αίσθηση κύρους. Αλλά και πάλι, ποιος καταλάβαινε τι κάνουμε;

Η μάνα μου, για παράδειγμα, ήταν πεπεισμένη ότι ζωγραφίζω αφίσες ή ότι “κάτι κάνω στον υπολογιστή.

Από το έντυπο στο web (και πίσω πάλι)

Η διαδρομή μου ξεκίνησε από τα κλασικά: περιοδικά, αφίσες, λογότυπα. Και μετά, φυσικά, ήρθε το web design. Το δοκίμασα, αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν με κέρδισε. Ήταν σαν να φοράς ένα πανάκριβο σακάκι που σου πέφτει στενό.

Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να προχωρήσω. Εφάρμοσα την αισθητική μου σε interactive περιοδικά, μετά σε social media, και αργότερα σε τηλεοπτικά spots. Και ναι, κάπου στη μέση αυτής της πορείας, πέρασα και από τη βιβλιοδεσία, σχεδιάζοντας βιβλία.

Σχεδιάζοντας βιβλία: Η πρόκληση της συνέπειας

Αν νομίζετε ότι η γραφιστική είναι απλή υπόθεση, δοκιμάστε να σχεδιάσετε ένα βιβλίο 1000 σελίδων. Ναι, 1000. Είναι ο απόλυτος εφιάλτης του δημιουργικού ανθρώπου. Γιατί; Επειδή ό,τι κάνεις στη σελίδα 9 πρέπει να είναι το ίδιο στη σελίδα 109, στη σελίδα 309, και ούτω καθεξής. Κάθε αλλαγή επηρεάζει τα πάντα. Αλλάζεις μια λέξη, και ξαφνικά πρέπει να ξαναελέγξεις ολόκληρο το βιβλίο.

Ένα βιβλίο είναι ζωντανό πλάσμα. Αναπνέει, εξελίσσεται, και απαιτεί απόλυτη αφοσίωση. Και μιας που μιλάμε για αφοσίωση, ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τους γραφίστες που σχεδιάζουν βιβλία και είναι όλα τέλεια. Εγώ, πάντως, πάντα κάτι θα έκανα διαφορετικό. Είτε γιατί δεν μου άρεσε κάτι την τελευταία στιγμή, είτε γιατί ήθελα να προσθέσω λίγη “ζωντάνια.”

Το AI ως εργαλείο και όχι ανταγωνιστής

Τώρα, με το AI να κυριαρχεί, πολλοί ανησυχούν ότι θα μας πάρει τη δουλειά. Εγώ το βλέπω αλλιώς: είναι ο απόλυτος ψηφιακός βοηθός. Μπορεί να σου γλιτώσει ώρες δουλειάς, να σου δώσει ιδέες, να σε εμπνεύσει. Αλλά το AI δεν ξέρει τι σημαίνει συναίσθημα. Δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει να δεις ένα χρώμα και να νιώσεις ότι “κάτι λείπει.”

Για εμένα, το AI είναι εργαλείο, όχι αφεντικό. Χρησιμοποιώ τη δύναμή του για να κάνω τη δουλειά μου πιο γρήγορα, αλλά στο τέλος, εγώ αποφασίζω. Εγώ δίνω ζωή σε κάθε project.

Η πολυδιάστατη φύση του design

Αυτό που θέλω να πω σε όλους τους νέους (και όχι μόνο) γραφίστες, είναι πως το design δεν είναι στατικό. Είναι χαμαιλέοντας. Μπορείς να εφαρμόσεις την αισθητική σου σε οποιοδήποτε μέσο – από βιβλία 1000 σελίδων μέχρι visual storytelling στο Metaverse.

Το μυστικό είναι η πολυδιάστατη σκέψη. Να μπορείς να προσαρμόζεσαι, να μαθαίνεις, και να εξελίσσεσαι. Το AI είναι απλά άλλο ένα μέσο για να το κάνεις αυτό. Δεν είναι ανταγωνιστής μας, είναι συνεργάτης μας.

Αν με ρωτάς, ακόμα με ξενίζει η λέξη “γραφίστας.” Αλλά πλέον δεν με νοιάζει πώς θα με αποκαλούν. Γιατί ξέρω τι κάνω. Παίρνω τα μέσα που έχω στα χέρια μου, από το ποντίκι και το πληκτρολόγιο μέχρι το AI, και δημιουργώ.

Αυτή είμαι εγώ. Designer, καλλιτέχνης, storyteller, αλλά και δημιουργικός χαμαιλέοντας.

Έχω περάσει από όλα τα μέσα, έχω μάθει να προσαρμόζομαι, και έχω αναπτύξει το μυαλό μου σε μια μηχανή ιδεών που δεν σταματά ποτέ.

Είτε σχεδιάζω με το χέρι, είτε με το ποντίκι, είτε τώρα με το πληκτρολόγιο και το AI, ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος: να δημιουργήσω κάτι που έχει ψυχή, κάτι που μιλάει στον άλλον.

Η αλήθεια είναι ότι το μυαλό μου τρέχει τόσο γρήγορα, που ούτε εγώ δεν μπορώ να το προλάβω. Έχω ταχυλαλία – μιλάω, αλλά η σκέψη μου βρίσκεται ήδη 10 βήματα μπροστά. Αν κάτσεις και συζητήσεις μαζί μου, μπορεί μέσα από μια πρόταση 10 λέξεων να βγουν 20 διαφορετικά θέματα. Προσπαθώ να το μετριάσω, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: δεν θέλω να το κόψω τελείως.

Γιατί αυτό είναι που με κάνει να λειτουργώ. Είναι σαν να έχω ένα μικρό δωματιάκι στο μυαλό μου με ανθρωπάκια που δουλεύουν ασταμάτητα. Όταν θέλω να βγάλω μια ιδέα ή ένα concept, αυτά τα ανθρωπάκια αναλαμβάνουν δράση. Συνδυάζουν εικόνες, συναισθήματα, εμπειρίες, και ό,τι έχω δει ή ζήσει, και φέρνουν λύσεις από το πουθενά.

Υπήρξαν φορές που ξύπνησα και είχα την ιδέα έτοιμη. Είναι σαν να δούλευαν ενώ εγώ κοιμόμουν. Αυτό είναι το μυαλό μου: μια μηχανή που ποτέ δεν σταματά, μια δημιουργική έκρηξη που μπορεί να γίνει χάος, αλλά είναι και το μεγαλύτερο μου εργαλείο.

Και αν κάτι έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια, είναι πως η δημιουργικότητα δεν έχει όρια. Κι εγώ δεν πρόκειται να βάλω φρένο – ούτε στα ανθρωπάκια, ούτε στις ιδέες μου

Find me @ Instagram /Agapikan